Van de kerkenraad

 

E-meeting

Op zondag 3 februari is er weer een E-meeting. Ditmaal is de spreker Berend-Jan Spijkerboer uit Oosterwolde. Ditmaal geen medewerking van de  inmiddels bekende leden van ‘Lost & Found’ uit Emmeloord, maar van ‘Young United’ uit Doornspijk. Zij begeleiden ons met piano, dwarsfluit en drumstel. Een aantal jaren geleden heeft deze groep medewerking verleend aan de kerstnachtdienst. Misschien zal er – bij het zien en horen van de groep – bij een aantal wel een Aha-Erlebnis zijn (“Oh die. Ja die heb ik idd al eens eerder gehoord”). We hopen met elkaar op een gezegende E-meeting.

 

Kerkasiel

Voor de tweede keer bereikte ons nu het verzoek om op de een of andere manier mee te werken aan het kerkasiel. Kerkasiel is gebaseerd op een uitspraak in het Bijbelboek Exodus (21:13). Daarom wordt iemand die onopzettelijk iemand anders gedood heeft, asiel verleend  om te ontkomen aan bloedwraak. Het principe werd in de 6e eeuw bepleit en in praktijk gebracht door bisschop Gregorius van Tours. Tot in de 17e eeuw werd de kerk vaak als vrijplaats gebruikt. In 1986 verklaarde de Nederlandse Raad van Kerken dat kerkgebouwen voor vluchtelingen konden worden opengesteld.

Geregeld verblijven groepen al dan niet uitgeprocedeerde asielzoekers  voor korte of langere tijd in kerken. De Nederlandse overheid heeft meermalen verklaard zich niet door kerkasiel gebonden te achten, maar gedwongen uitzetting uit kerken is achterwege gebleven. Kerken houden desnoods een continue eredienst om te verhinderen dat de politie het kerkgebouw betreedt.

Kortom, kerkasiel of toevlucht zoeken tot een kerkgebouw is van alle tijden. Hoewel kerkasiel officieel niet bestaat, is het een waardevol principe uit de tijd toen de kerk nog wel een privilege had om vluchtelingen op te vangen. Dit bijzondere asiel kan een uitzetting tijdelijk tegenhouden. Omdat er nu volop discussie is over het kinderpardon, is het stuitend als nu jongeren zouden worden uitgewezen, terwijl ze – als de besluitvormingsprocedure is afgerond – in ons land zouden mogen blijven.

Vorige keer toen dit verzoek ons bereikte hebben we dit als kerkenraad afgewezen. Belangrijkste reden is dat dit onze draagkracht ver te boven gaat. Ook andere kerken kregen dit verzoek, maar weigerden om hen moverende redenen.

En nu is er dan opnieuw dit verzoek. Is het toevallig dat juist onlangs bij het verhaal over de voetwassing door Jezus, het dienen van de naaste aan de orde kwam? Wat stralen wij als gemeente uit naar deze wereld? Ziet de wereld aan ons dat we niet alleen heel veel, maar zelfs alles ervoor over hebben om anderen te dienen? Betekent het dat we een dienende gemeente zijn als we ons bekommeren om de onderkant van de samenleving, om mensen die door de samenleving worden uitgespuugd? Of kan het ook een maatje minder? Moeilijke vragen waarop we niet zomaar een antwoord hebben.

 

Viering Heilig Avondmaal

Bij het Heilig Avondmaal gedenken wij hoe Jezus in de wereld kwam om ons te verlossen. Wij zijn met God verzoend toen Jezus riep “Het is volbracht!”. Eigenlijk is het Avondmaal een vreugdemaal. We mogen samen delen in het feest dat de Heer ons heeft bereid.

De eerste discipelen vierden het Avondmaal elke dag. Later deed men het op de eerste dag van de week. Maar er is geen speciaal voorschrift hoe vaak en wanneer er in de kerken Avondmaal wordt gevierd. De uitdrukking ‘zo dikwijls als u het brood breekt’, houdt in dat het niet gaat om een paar keer per jaar. In diverse kringen wordt dan ook het Avondmaal elke zondag gevierd. Hoe dan ook, we vieren het Avondmaal en herdenken dan dat Jezus persoonlijk redding bracht, dat Hij nieuw leven geeft. En dat doen we door samen het brood te eten en de wijn te drinken.

We laten dan zien dat we geloven in het offer dat Jezus bracht en in Gods belofte over het nieuwe verbond. Zo zullen we altijd blijven herinneren wat Jezus heeft gedaan. Het feit dat ik bij elke Avondmaalsviering hieraan ook aandacht schenk in de nieuwsbrief geeft natuurlijk aan hoe belangrijk de Avondmaalsviering is. Voor mij, en naar ik hoop ook voor de lezers van de nieuwsbrief. Een gezegende Avondmaalsviering toegewenst!

 

Gemeenteavond

Ik herinner alvast aan de jaarlijkse gemeenteavond in het voorjaar. Er zijn de standaard agendapunten zoals het financiële verslag en het jaarverslag van de kerkenraad. Natuurlijk is er te allen tijde gelegenheid tot het stellen van vragen. In de nieuwsbrief van maart kom ik wel op terug. Waar het nu vooral om gaat is het vastleggen van de datum. Op donderdag 21 maart is het zover. Zoals gebruikelijk beginnen we om 19.45 uur met inloop en koffie/thee. Om 20.00 uur hopen we dan te beginnen.

 

Gelezen

Dat is nog eens lef hebben: als kerkelijke gemeente jongeren en gezinnen in alles prioriteit geven. En ze in alles betrekken, tot het leiderschap aan toe. Het lijkt niet realistisch voor de gemiddelde Nederlandse kerk.

Volgens Amerikaans onderzoek zijn er zes factoren die bepalen of jongeren zich thuis weten in de kerk. Die zes factoren kun je beschouwen als de spaken van een wiel. Als er eentje ontbreekt loopt het niet meer zo soepeltjes.

Tot die zes factoren horen dingen als: Geef leiderschap door aan jongeren, zet Jezus en zijn boodschap centraal en werk aan een warme gemeenschap.

Er is natuurlijk ook altijd nog het gat tussen ideaal en werkelijkheid. Tegenover dit positieve verhaal staat de realiteit. Veel jongeren en jongvolwassenen komen niet meer naar de kerk. De vijf meest gehoorde argumenten waarom ze niet langer naar de kerk komen zijn:

1. Ik ging studeren en ben gestopt met naar de kerk gaan (34%).
2. Kerkleden zijn veroordelend of hypocriet (32%).
3. Ik voel geen band met de mensen in de kerk (29%).
4. Ik ben het oneens met de koers van de kerk (25%).
5. Ik heb het te druk (24%).

 

 

Peter en Catharina

Met hen zijn we dankbaar dat ze veilig terug mochten keren in Nederland. Dat ze de mogelijkheid hadden om onze verre naaste te steunen dankzij de hulp van de gemeente en van veel sponsors van elders. De Indonesische kinderen zijn bijzonder dankbaar voor alles wat er is gerealiseerd. Deze kinderen groeten ons en weten zich gedragen door Gods zegeningen. Via de nieuwsbrief zullen Peter en Catharina ongetwijfeld meer details van hun reis geven. Welkom terug in ons koude kikkerlandje.

 

Tenslotte

Het onderstaande artikeltje trof ik aan op m’n telefoon. Ik had dat ooit gefotografeerd met de bedoeling er nog eens wat mee te kunnen doen. Alleen is het onvolledig; ik weet niet eens meer wie de schrijver of geïnterviewde is. Toch spreekt het mij aan dat degene die hier het woord voert, aangeeft dat we door jongeren wakker blijven en ook de mogelijkheid hebben om te relativeren.

Welke levensles zou u ouderen van nu willen meegeven?

“Zoek het hart van de volgende generatie, want de overdracht van de rijkdom van het leven gaat via het hart. Jongeren en kinderen zijn een cadeau van God om wakker te blijven, om jezelf te relativeren. In de Bijbel staat dat we moeten worden als kinderen om het hemels koninkrijk te kunnen binnengaan. Waar ouderen loopgraven bouwen, bouwen kinderen zandkastelen. Zij dagen ons met speelsheid uit om de diepe waarde te delen van wat we hebben ontdekt.”

 

Henk Zwart

 

Omzien naar elkaar

We zijn al een paar weken in het nieuwe jaar en ik heb alweer enkele mooie bezoeken mogen brengen. In de vorige nieuwsbrief meldde ik al dat het niet mogelijk is om overal tegelijk te komen, maar toch ben ik bij een groot aantal gemeenteleden al op bezoek geweest. Dus als ik nog niet bij jou/u ben geweest: nog even geduld a.u.b..

Ik ben er inmiddels ook al achter dat er in onze kleine gemeente heel veel gebeurt, dat het eigenlijk een netwerk is van heel veel mensen die het mogelijk maken dat alles draaiende blijft zoals geldzaken, schoonmaak, elke keer weer in een warme kerk terecht kunnen, elke keer een voorganger op de preekstoel, bloemen voor in de kerk, iets lekkers bij de koffie enzovoort. En er dan nog maar niet aan denken hoe het zou zijn als we moesten zingen zonder begeleiding van de organist. En dit is nog lang niet alles! Kortom, we hebben elkaar nodig, anders lukt het niet. En wat mogen we dan dankbaar zijn dat het nog steeds lukt.

 

Dankbaar

Afgelopen zondag was de dienst voor kerk-en-school. We zijn dankbaar dat er een aantal kinderen bereid was mee te werken aan de dienst. En ook hier blijkt weer: We hebben elkaar nodig!

 

Hartelijke groet van Henk Palland.

 

N.B.: Nogmaals willen we erop wijzen dat vanwege de privacywetgeving alle persoonlijke gebeurtenissen en zaken uit de mededelingen van de kerkenraad zijn verwijderd.